مهربان مهربان.. هیچ با معرفتی با معرفت تر از تو ندیدم..

خداوندا می دونستی که بین آدمها به سختی می شه دوستی پایدار برقرار کرد... برای همین بین ماها احتیاجاتی گذاشتی که هر کدام به دست یک نفر برطرف بشه...

در نتیجه ما هم نیازمند همدیگه هستیم... شاید به این وسیله مدتی با هم دوست بمانیم..

خداوندا در همسرم آنقدر جاذبه گذاشته ای که هیچوقت از نیازم به او کاسته نشه...

اما خداوندا حتی همین نیاز غیرقابل گذشت و علاقه غیر قابل پرده پوشی و عشقی که رسوای خاص و عامم کرده...

هنوز نمی تونه منو در همه لحظات زندگی عاشق نگه داره!...بعضی وقتها عصبی می شم و عشق از چشمانم می پره...

خدایا پس سوخت آتش عشقهای همیشگی چیست ای مهربون مهربون؟

بی تردید مهربانی است...مهربانی...مهربانی

اگر نبود نام تو نبود.