مهربان مهربان.. هیچ با معرفتی با معرفت تر از تو ندیدم..

خداوندا می دونستی که بین آدمها به سختی می شه دوستی پایدار برقرار کرد... برای همین بین ماها احتیاجاتی گذاشتی که هر کدام به دست یک نفر برطرف بشه...

در نتیجه ما هم نیازمند همدیگه هستیم... شاید به این وسیله مدتی با هم دوست بمانیم..

خداوندا در همسرم آنقدر جاذبه گذاشته ای که هیچوقت از نیازم به او کاسته نشه...

اما خداوندا حتی همین نیاز غیرقابل گذشت و علاقه غیر قابل پرده پوشی و عشقی که رسوای خاص و عامم کرده...

هنوز نمی تونه منو در همه لحظات زندگی عاشق نگه داره!...بعضی وقتها عصبی می شم و عشق از چشمانم می پره...

خدایا پس سوخت آتش عشقهای همیشگی چیست ای مهربون مهربون؟

بی تردید مهربانی است...مهربانی...مهربانی

اگر نبود نام تو نبود.

همانطور که خانم شهیدی هم فرمودند مهر و محبت در خانواده باعث تحویل کودکی پرورش یافته و سالم به اجتماع می شود . حال اگر این کودک با بیرون آمدن از محیط گرم و صمیمی خانواده و آغوش گرم مادر و وارد شدن به محیط مدرسه با روحیه و روشی مخالف آنچه تا به حال دیده رو به رو شود از مدرسه گریزان شده و چه بسا آنچه در خانه نیز پرورش یافته  به یغما می رود .

پس به نظر من خانه و مدرسه دو رکن جدا نشدنی است که تاثیر این دو بر روی هم بسیار قابل تامل است .

یادتان باشد محبت و مهرورزی یک توانایی است که به تلاش و زمان نیاز دارد و میتوان با تکرار و تمرین ، کنترل عقاید و تغییر نگرش به مسائل اطرافمان قدرت مهرورزی را در خود و خانواده افزایش دهیم .

        ما پرستو هستیم .                  خانه ای ساخته ایم  . نه به خشت و نه به گل 

        بلکه با عشق و محبت .احساس           

                           پایه خانه ما . مهرورزی و وفاست

                                                         عشق و ایثار و وفا   رونق خانه ماست  

          ما پیام آور خوبیهاییم  

                      بی طمع آمده ایم تا بگوییم هنوز ابرهه می تازد و ابابیل فقط دشمن اوست